v de Pyama

OOOOOOOOOO o OOOOOOOOOO
kopregel---gif

Ik zal een jaar of tien, twaalf geweest zijn denk ik dat ik een idee kreeg voor een geintje met een van mijn zussen. Ze sliepen net als mijn broer en  ik samen op een kamer, dus wie het zou worden wist ik niet, en dat ze niet alleen zou schrikken, maar dat ik ze de stuipen op het lijf zou jagen kon ik van tevoren ook niet weten, en dat was ook zeer zeker niet de bedoeling. Daarom alsnog, “Sorry, lieve zus”


Welnu, zij hadden op hun kamer aan het plafond zo’n lamp van glas hangen, zo’n simpel kapje dat leek op een omgekeerde trechter zonder pijpje. Je zag ze toen overal. Nu zijn ze weer te koop, zowel in glas als van metaal. Maar goed, dat kapje hing daar zo aan zijn elektrische draad te hangen, met zo’n koperen beugel waar de fitting in zat. Ik zocht in de kast naar en pyjamabroek en een jasje, en deed die broek over het kapje, zodat hij met de elastiek op dat kapje bleef hangen, mooi open met de pijpen tot zo’n twintig centimeter boven het bed. Het jasje deed ik over een hangertje en maakte het haakje met een paar wasknijpers vast aan die elektrische draad waar die lamp aan hing. Ik deed de onderkant van het jasje over dat lampje en die broek heen, en zo bleef dat daar aan het plafond hangen.
Toen ik ’s avonds naar bed moest was ik die hele pyjama al weer vergeten, tot ik laat in de avond of  ’s nachts wakker schrok van een vreselijk gegil. Ik weet niet hoe laat het was en ook niet meer of het mijn oudste of jongste zus was die, op de slaapkamer aangekomen, de lamp aan knipte en daar vreselijk begon te gillen. Moeder kwam de trap op gerend om te zien wat er toch wel niet gebeurd was. Ook ik kwam mijn bed uit om te kijken en ik moest er eigenlijk wel om lachen, toen ik die pyjama daar zo zag hangen. Het was een nogal dikke pyjama schijnbaar en er scheen alleen licht boven uit de halsopening van het jasje en onder uit de broekspijpen wat het geheel een lugubere gezicht gaf. Net of er een vent zijn eigen had opgehangen en daar aan het plafond bengelde. Ook vader die al op bed lag was wakker geworden van het gegil en kwam zijn bed uit, maar die kon er minder om lachen. Nog zeker een uur heb ik met gloeiende oren op bed gelegen, voor ik uiteindelijk weer in slaap viel.